Перевод: со всех языков на русский

с русского на все языки

godzić w honor kogoś

  • 1 honor

    сущ.
    • достоинство
    • почесть
    • почет
    • почёт
    • слава
    • честь
    * * *
    честь, устар. гонор
    ambicje, pretensje гонор
    * * *
    ♂, Р. \honoru 1. честь ž, słowo \honoru честное слово;

    kwestia \honoru вопрос чести;

    uważać coś za punkt \honoru считать что-л. для себя делом чести;
    godzić w \honor kogoś оскорблять чью-л. честь;

    wyjść z \honorem z sytuacji с честью выйти из положения;

    2. \honorу мн. почести;

    uczcić \honorami wojskowymi воздать воинские почести; czynić \honory gospodyni domu принимать гостей в качестве хозяйки дома

    * * *
    м, Р honoru

    słowo honoru — че́стное сло́во

    kwestia honoru — вопро́с че́сти

    uważać coś za punkt honoru — счита́ть что́-л. для себя́ де́лом че́сти

    godzić w honor kogoś — оскорбля́ть чью́-л. честь

    wyjść z honorem z sytuacji — с че́стью вы́йти из положе́ния

    2) honory мн по́чести

    uczcić honorami wojskowymi — возда́ть во́инские по́чести

    czynić honory gospodyni domu — принима́ть госте́й в ка́честве хозя́йки до́ма

    Słownik polsko-rosyjski > honor

См. также в других словарях:

  • godzić — ndk VIa, godzićdzę, godzićdzisz, gódź, godzićdził, godzićdzony 1. «doprowadzać do porozumienia, do zgody; jednać» Godzić skłóconych, zwaśnionych. 2. «łączyć coś z czymś; przyjmować, stosować dwie różne rzeczy, sprawy» Godzić pracę z rozrywką.… …   Słownik języka polskiego

  • godzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, godzićdzę, godzićdzi, gódź, godzićdzony {{/stl 8}}– pogodzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} doprowadzać do zgody; jednać : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • honor — m IV, D. u, Ms. honororze 1. blm «poczucie godności osobistej, dobre imię; cześć» Plamić honor. Godzić w czyjś honor. ∆ Słowo honoru «formuła wypowiadana przy uroczystym zaręczeniu własnym dobrym imieniem» ◊ Punkt honoru «to, co ma rozstrzygnąć o …   Słownik języka polskiego

  • nastawać — ndk IX, nastawaćstaję, nastawaćstajesz, nastawaćwaj, nastawaćwał 1. forma ndk czas. nastać (p.) 2. «domagać się czegoś usilnie, natarczywie, upierać się przy czymś, upominać się z naciskiem o coś; nalegać» Nastawać na syna, aby podjął pracę. 3.… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»